the girl with the dragon tattoo

the girl with the dragon tattoo
Yes, I have a dragon tattoo as well

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

OH FRANKIE!




Για Lip Service Κανείς;

Καλώς την κι ας άργησε. Μιλάμε για την καινούρια σειρά μυθοπλασίας του BBC «Lip Service» - η πρώτη αμιγώς λεσβιακή τηλεοπτική σειρά που γυρίζεται στη Βρετανία, και μόλις η δεύτερη σε όλο τον κόσμο μετά το «L word». Αλήθεια, γιατί καθυστέρησαν τόσο οι Βρετανοί, που μας έχουν συνηθίσει στο παρελθόν σε πρωτοποριακές επιλογές όπως, για παράδειγμα, το «Queer as Folk»; Όπως και να ‘χει, το «Lip Service» δεν είναι απλώς καλοδεχούμενο, είναι μια 6ωρη σειρά που σε ξεσηκώνει από τον καναπέ. Μετά το τελευταίο επεισόδιο (προβλήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2010) απλά δεν μπορείς να συμβιβαστείς με το γεγονός ότι αυτό ήταν το τέλος.


Καθώς λοιπόν προσευχόμαστε για μια δεύτερη σαιζόν, σας συστήνουμε το μεγάλο ατού της σειράς: ακούει στο όνομα Ruta Gedmintas και υποδύεται το ρόλο της Frankie, μιας ταλαντούχας φωτογράφου που επιστρέφει στην μαμά Γλασκώβη μετά από δυο χρόνια απουσίας στη Νέα Υόρκη. Κάποιοι ίσως να θυμάστε τη Ruta Gedmintas στο ρόλο της Elizabeth Blount, στην πρώτη σαιζόν της σειράς «The Tudors». Εδώ η Ruta έχει αφήσει πίσω της (κυριολεκτικά) τα μακριά ξανθά μαλλιά, τους κορσέδες και τα μεσαιωνικά φορέματα, για την ελευθερία που χαρίζουν οι κοντές κουπ, τα αμάνικα τοπ χωρίς σουτιέν, τα γάντια χωρίς δάχτυλα, και όλα όσα αγαπάει μια καλή dyke.



Τα επίσης σημαντικά ατού της σειράς είναι αφενός μεν η λεσβία δημιουργός της, Harriet Braun η οποία έχει επιτυχημένη προϋπηρεσία ως σεναριογράφος στην τηλεόραση, αφετέρου δε, η outed Heather Peace, που υποδύεται το ρόλο της αστυνομικού Sam Murray. H Sam είναι το αντίπαλο δέος της Frankie καθώς έχουν και οι δυο βάλει στο μάτι την ίδια γυναίκα: την χαριτωμένη πλην αιωνίως νευρική Cat, αρχιτέκτονα στο επάγγελμα και control freak στον ελεύθερό της χρόνο, την οποία υποδύεται η Laura Fraser (“Vanilla Sky”, “A Knights Tale”). Eνημερωτικά, η Ηeather Peace βρίσκεται στο νούμερο 40 της Pink List της εφημερίδας Independent on Sunday, που καταγράφει τις πιο σημαντικές Gay προσωπικότητες στη Βρετανία, και αναμένεται μετά την επιτυχία του «Lip Service» να σκαρφαλώσει ακόμα πιο ψηλά.


Το μεγάλο ατού της σειράς ακούει στο όνομα Ruta Gedmintas και υποδύεται το ρόλο τηςFrankie…Η Ruta έχει αφήσει πίσω της (κυριολεκτικά) τα μακριά ξανθά μαλλιά, τους κορσέδες και τα μεσαιωνικά φορέματα, για την ελευθερία που χαρίζουν οι κοντές κουπ, τα αμάνικα τοπ χωρίς σουτιέν, τα γάντια χωρίς δάχτυλα, και όλα όσα αγαπάει μια καλήdyke.



Η σειρά καταγράφει τις σχέσεις μιας παρέας ομοφυλόφιλων γυναικών που ζουν στην παγωμένη Γλασκώβη -εξ’ ου και η ανάγκη για ‘Lip Service’. Για όσους περιμένουν τόση ώρα τη σύγκριση με το L word, ορίστε: ξεχάστε τις λιακάδες α λα Λος Άντζελες και τα Μεγάλα Θέματα. Η σειρά δεν ασχολείται με τα προβλήματα του να είναι κανείς γκέι, αλλά με την καθημερινή ζωή μερικών γυναικών που τυχαίνει απλά να είναι ομοφυλόφιλες. Η Frankie μπορεί να θυμίζει από μακριά την Shane, αλλά στην ουσία της είναι αρκετά πιο σκοτεινή και ανεξιχνίαστη ως χαρακτήρας και αγνοεί συχνά τα όρια σε ό,τι αφορά τις φιλικές τις σχέσεις. Σεξ; Ναι, υπάρχει πολύ και από αυτό, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται για να αποσπάσει την προσοχή της Frankie από τα πραγματικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει, που αφορούν το ποια πραγματικά είναι η οικογένειά της και η ίδια.



Η δημιουργός Harriet Braun λέει σχετικά: «λάτρεψα το L Word αλλά ήρθε η ώρα να δούμε πως ζουν μερικές σύγχρονες λεσβίες στη Βρετανία, μαζί με όλο τον κακό καιρό, τις βόλτες στην παμπ και τα καταπιεσμένα συναισθήματα που έρχονται πακέτο με αυτό. Ήθελα να γράψω μια σέξι, αστεία και ασεβή δραματική σειρά που να αντικατοπτρίζει το τι σημαίνει να ζει μια νεαρή γυναίκα στη Βρετανία σήμερα». Σύμφωνα με τη Ruta Gedmintas, η Harriet τα κατάφερε: «Δεν είναι συχνό το φαινόμενο να διαβάζεις ένα καινούριο σενάριο που να σου κεντρίζει το ενδιαφέρον, ειδικά με την σημερινή έλλειψη πόρων που δίνονται στις Τέχνες, αλλά μόλις διάβασα το “Lip Service”, ένιωσα ότι ήταν πραγματικά καλό». Ένα θέμα με το οποίο η σειρά ασχολείται ενώ το L Word αγνόησε, είναι η σχέση μεταξύ των straight ανδρών και των ομοφυλόφιλων γυναικών. «Δεν νομίζω ότι οι straight άντρες αντιμετωπίζονται πλέον από τις gay γυναίκες ως ‘ο εχθρός’» λέει η Harriet. «Νομίζω ότι στο παρελθόν υπήρχε ολοφάνερα πολύ ομοφοβία, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι τα πράγματα έχουν προχωρήσει και σίγουρα έχω πολλούς φίλους εντός και εκτός του gay χώρου».



Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε πριν μερικούς μήνες στη δημοσιότητα η μη κυβερνητική οργάνωση Stonewall, μόλις το 0,6% του τηλεοπτικού χρόνου ανάμεσα στις 20 πρώτες δημοφιλείς σειρές, αφιερώνεται στην ρεαλιστική και θετική παρουσίαση των ομοφυλόφιλων στη Βρετανία. Οι ομοφυλόφιλοι είναι συνήθως στερεότυπα, αφορμές για γελοιοποίηση, η απλά σχεδόν αόρατοι στη ζώνη της primetime TV. Σειρές όπως το «Lip Service» έρχονται να αλλάξουν αυτά τα δεδομένα. To BBC πρέπει να νιώθει περήφανο που μόλις αύξησε το ποσοστό του!


Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Screw στο τεύχος Δεκεμβρίου 2010.

Σημ.: Lip Service σημαίνει και " υποστήριξη " .

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Lady Gaga gives a damn



Με πρόσφατη την χθεσινή απόφαση-ορόσημο της Γερουσίας για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και την ανατροπή του "don't ask, don't tell" που έκανε για 17 χρόνια τη ζωή των ομοφυλόφιλων στρατιωτών στις Η.Π.Α. από πολύ δύσκολη έως αδύνατη, σας δίνω τη Lady Gaga μια από τους καλλιτέχνες που έχουν κινητοποιηθεί σε αυτό το θέμα (βλέπε και καμπάνια του www.wegiveadamn.org). To παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Libre τον Οκτώβριο του 2009.

LADY GAGA
THERE IS MORE TO THE LADY THAN MEETS THE EYE

Με μόνο ένα άλμπουμ στο ενεργητικό της [«The Fame» (2008)] η «Λαίδη» Gaga έχει ήδη κατακτήσει την «Δόξα», την κορυφή των charts, τις καρδιές των κριτικών, και τελευταία, τρία βραβεία στα 2009 MTV Video Music Awards με το αγαπημένο ραδιοφωνικό hit "Poker Face" να κερδίζει στην κατηγορία "Best New Artist". Μέχρι στιγμής έχει πουλήσει 3 εκατομμύρια albums παγκοσμίως και περισσότερα από 20 εκατομμύρια (!) digital singles, μεταξύ των οποίων βρίσκεται το επίσης πασίγνωστο “Just Dance”. Φέτος, αφού άνοιξε τις συναυλίες για τους επανιδρυθέντες New Kids on the Block και τις Pussycat Dolls, ανακοίνωσε πως, μόλις κλείσει στα τέλη Σεπτεμβρίου την δική της παγκόσμια περιοδεία «Fame Ball Tour», σχεδιάζει τρεις μήνες κοινών εμφανίσεων στις Η.Π.Α. μαζί με τον superstar Kanye West, αρχής γενομένης τον Νοέμβριο. Ποιον ευχαριστεί για την επιτυχία της; «Τον Θεό και τους gay».


Με αυτή τη δήλωση παρέλαβε το βραβείο της, η (σύμφωνα με τις δηλώσεις της) bisexual starlet, ενώ πρέπει επίσης να ευχαριστεί τον Jonas Akerlund, σκηνοθέτη του video clip για το single «Paparazzi» χάρη στον οποίο απέσπασε τα άλλα δυο βραβεία στις κατηγορίες "Best Art Direction" και "Best Special Effects." Καθόλου δεν έβλαψε και το γεγονός ότι συμπρωταγωνιστής της στο αμφιλεγόμενο αυτό video είναι ο εξαιρετικά «hot» αυτή τη στιγμή, Alexander Skarsgård, ο οποίος διανύει μια τρομερά επιτυχημένη περίοδο στην καριέρα του, λόγω της συμμετοχής του στην πολύ δημοφιλή στις Η.Π.Α. τηλεοπτική σειρά του Alan Ball “True Blood” όπου υποδύεται τον βρικόλακα Eric Northman. Το θέμα του «Paparazzi» αφορά το παιχνίδι της πρωταγωνίστριας με τα media: δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει από την απόπειρα αυτοκτονίας μέχρι και την δολοφονία για να τραβήξει την προσοχή των παπαράτσι. Μάλιστα, στην ζωντανή παρουσίαση του συγκεκριμένου single την βραδιά της απονομής, η Lady Gaga δεν δίστασε να επαναλάβει το θέμα της αυτοκτονίας, «φορώντας» στο τέλος της παρουσίασης, κινηματογραφικό, ψεύτικο «αίμα» πάνω στα λευκά της εσώρουχα.



Δεν ήταν η πρώτη φορά που το ταλέντο της (πάντα εμφανιζόμενης ημίγυμνης) τραγουδίστριας αναγνωρίστηκε με μια υποψηφιότητα, καθώς το “Just Dance” προτάθηκε και στην κατηγορία Best Dance Recording στα 51α Grammy Awards. Συνολικά η Lady Gaga προτάθηκε για 9 (!) βραβεία στην φετινή απονομή του MTV: Video of the Year, Best New Artist, Best Female Video και Best Pop Video για το "Poker Face", και Best Direction, Best Editing, Best Special Effects, Best Cinematography, Best Art Direction για το «Paparazzi». Αν και το «Just Dance» κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2008, χρειάστηκε αρκετός χρόνος μέχρι να φτάσει από τα βάθη του underground στην επιφάνεια. Η προβολή σε τηλεοπτικά show όπως τα Miss Universe, America's Best Dance Crew, και So You Think You Can Dance βοήθησαν στη δημοσιότητα.



Ωστόσο η Lady Gaga αποστασιοποιείται εν μέρει από την pop σκηνή, αν και δηλώνει ότι λατρεύει την pop μουσική. «Δεν νιώθω ότι μοιάζω με όλους τους άλλους τέλειους μικρούς pop singers» έχει πει στον Brian Hiatt του περιοδικού Rolling Stone. «Νομίζω πως αλλάζω αυτό που πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι sexy». Υπερβολή; Ίσως. Αλλά υπερβολή με στυλ. Η Lady Gaga το κατέχει, και κάθε της εμφάνιση είναι η απόδειξη ότι το καλλιτεχνικό της όνομα δεν είναι τυχαίο. Η 23χρονη Νεοϋορκέζα, εν κόσμω Stefani Joanne Angelina Germanotta, είναι η επόμενη rock/pop/electro superstar ή ίσως και να είναι η πρώτη στο είδος της. Η «Lady Gaga» γεννήθηκε τη στιγμή που ο συμπαραγωγός του άλμπουμ της “Fame” Rob Fusari έδωσε στην Stefani το παρατσούκλι Gaga (από το τραγούδι “Radio Gaga” των Queen).




Με μια μελωδική φλέβα που κυμαίνεται από τους Blondie μέχρι την Madonna και την Cyndi Lauper, με ολίγη από Scissor Sisters και ένα πασπάλισμα αστρόσκονης της glitter περιόδου του David Bowie, η Gaga αλλάζει επίσης το τι σημαίνει να είναι κανείς pop star τον 21ο αιώνα, και το κάνει με σκληρή δουλειά. Περιστοιχισμένη από μια δημιουργική ομάδα με τον βαρύγδουπο τίτλο «Haus of Gaga», και τους μουσικούς παραγωγούς Akon και Red One, είναι η ίδια ένα περιφερόμενο έργο τέχνης, γνωστή τόσο για τις χορευτικές τις επιτυχίες όσο και για την εξωφρενική, θεατρική της αίσθηση της μόδας: για παράδειγμα, η τρανταχτή της είσοδος στα βραβεία του MTV, όπου περπάτησε το κόκκινο χαλί φορώντας μια χρυσή μάσκα στο μισό μέρος του προσώπου της, ένα μαύρο δαντελωτό φόρεμα του Gaultier, και έναν φτερωτό λαιμοδέτη: όντας κυριολεκτικά, ένα walking tribute στο «Φάντασμα της Όπερας».


Καθώς συνήθως η χορευτική μουσική ενδίδει τόσο πολύ στο mainstream, όπως στην περίπτωση της Rihanna, του Fall Out Boy, κλπ, είναι τονωτικό να βλέπει κανείς τον κόσμο να αγκαλιάζει τον fusion ήχο της Gaga, και την ίδια να κινείται στον εμπορικό χώρο με τόση … φινέτσα – ε, ναι γιατί να το κρύψομεν άλλωστε. Η Λαίδη έχει αίσθηση της μόδας και του τι σημαίνει να είναι κανείς εμπορικός καλλιτέχνης, αλλά την ίδια στιγμή, διαθέτει γνήσια αγάπη για την Τέχνη και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει. Ήδη έχει ξεκινήσει μια δική της σειρά merchandise, πουλώντας από στυλούς μέχρι μπουφάν, κι από γυαλιά ηλίου μέχρι ακουστικά. Η διαρκής και αναπόφευκτη σύγκριση με την Madonna και την Gwen Stefani των No Doubt μάλλον την αδικεί λίγο, αν και η ίδια δηλώνει «κολακευμένη». Όπως έχει δηλώσει ο πιο μεγάλος της φαν, Marilyn Manson: «Ξέρει ακριβώς τι κάνει. Είναι πολύ έξυπνη, δεν ‘πουλήθηκε’, είναι φοβερή μουσικός, και φοβερή τραγουδίστρια, και γελά καθώς το κάνει, με τον ίδιο τρόπο όπως κι εγώ».



Μια βουτιά στο βιογραφικό της και μπορεί κανείς αμέσως να διακρίνει ότι οι καλλιτεχνικές τις ανησυχίες δεν είναι τυχαίες. Η Stefani έμαθε να παίζει πιάνο από τα 4 της χρόνια, και στα 13 της ήδη έγραφε τραγούδια. Από τα 14 της έπαιρνε μέρος σε νύχτες «ανοιχτού μικροφώνου», ενώ σε αναγνώριση του ταλέντου της, στα 17 της ήταν μια από τους ελάχιστους φοιτητές (20 τον αριθμό) που έγιναν δεκτοί σε αυτή την ηλικία στο διάσημο φυτώριο Tisch School of the Arts, του NYU (New York University).



Δύο χρόνια αργότερα, στα 19 της, υπέγραψε συμβόλαιο με την Def Jam Records. Η συνεργασία ήταν ατελέσφορη. Μέσα σε τρεις μήνες διαλύθηκε. Τότε ξεκίνησε η πιο καθοριστική περίοδος για την Stefani. Παράτησε το σχολείο, έφυγε από το σπίτι των γονιών της, και ξεκίνησε να παίζει στα club της Lower East Side με τα συγκροτήματα Mackin Pulsifer και SGBand. Η περιπέτεια με την κοκαΐνη χαρακτηρίζει το επόμενο ταραχώδες διάστημα, κατά το οποίο ερμήνευε σε burlesque shows, ενώ αντιμετώπιζε την πλήρη άρνηση από την πλευρά του πατέρα της, ο οποίος «απλά δεν το καταλάβαινε» και σταμάτησε να της μιλά για μερικούς μήνες. «Παράτησα το NYU, έφυγα από το σπίτι των γονιών μου, βρήκα το δικό μου σπίτι, και επέζησα μόνη μου. Έκανα μουσική, και δούλεψα από χαμηλά για να φτάσω ψηλά. Δεν ήξερα κάποιον, που ήξερε κάποιον άλλο, που ήξερε έναν τρίτο. Αν έχω μια συμβουλή να δώσω σε οποιονδήποτε, είναι, κάντο μόνος σου και μην χάνεις χρόνο προσπαθώντας να σου κάνουν μια χάρη».




Το 2007 ήταν η χρονιά που έκανε τους μουσικούς παραγωγούς να την προσέξουν, με την πιο σημαντική συνεργασία για την καριέρα της Lady Gaga μέχρι στιγμής: την Lady Starlight η οποία βοήθησε την Stefani να ολοκληρώσει το θεατρικό της όραμα. Οι δυο τους έπαιζαν σε clubs όπως τα Mercury Lounge, The Bitter End, και the Rockwood Music Hall, με ένα live performance art piece που έγινε γνωστό ως "Lady Gaga and the Starlight Revue". Χαρακτηρισμένο ως το «Ultimate Pop Burlesque Rockshow», η παράστασή τους ήταν ένα χαμηλού προφίλ αφιέρωμα στα variety acts της δεκαετίας του ’70. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, οι Gaga και Starlight έλαβαν πρόσκληση να παίξουν στο Lollapalooza. Αν και αντιμετώπισαν φοβερά τεχνικά προβλήματα, τελικά η επιτυχία του show ήταν εξαιρετική και έλαβε πολύ θετικές κριτικές.


Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία της Lady Gaga με το label της Konvict, όπου προσλήφθηκε για να γράφει μουσική για μεγάλα ονόματα όπως οι Fergie, Pussycat Dolls, Britney Spears, και New Kids on the Block. Κατά τη συνεργασία της με τον παραγωγό Akon σε ένα κομμάτι, όπου εκείνη χρειάστηκε να τραγουδήσει για να δώσει τον τόνο, εκείνος παρατήρησε ότι η Stefani ήταν επίσης καλή τραγουδίστρια. Έτσι έπεισε την Interscope Records να υπογράψουν συμβόλαιο, και η Gaga ξεκίνησε να δουλεύει το δικό της υλικό με τον παραγωγό Red One. Από τη δουλειά τους, που βασίστηκε στην electro-glam, με έμπνευση από τους Queen, πέρασαν στη μίξη των retro dance beats που άρεσαν στην Gaga με άλλες πιο urban μελωδίες, και pop ρεφραίν, για να καταλήξουν σε έναν ήχο που διατηρούσε ακόμη μια rock and roll μπορντούρα – όπως για παράδειγμα στο “Brown Eyes”. To πρώτο τραγούδι το οποίο έγραψαν μαζί ήταν το "Boys Boys Boys"- αναφορά στο "Girls, Girls, Girls" των Mötley Crüe και το "T.N.T." των AC/DC. Η Gaga λατρεύει τον Red One, τον οποίο έχει αποκαλέσει «καρδιά και ψυχή στο σύμπαν μου. Δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω χωρίς αυτόν. Με έμαθε με τον τρόπο του πώς να γίνω καλύτερη συνθέτης».




Τι της επιφυλάσσει το μέλλον; Στα 23 της μόλις χρόνια, με τόσο ευρεία αναγνώριση, μπορεί να περιμένει πολλά ακόμη. Ωστόσο, η επόμενή της δήλωση φανερώνει ότι εκτός από υψηλό IQ διαθέτει και την απαραίτητη διορατικότητα:
«η πραγματική μου κληρονομιά θα είναι αν θα αντέξω στη δοκιμασία του χρόνου, αν μπορέσω να διατηρήσω έναν χώρο στην pop κουλτούρα, και να κάνω πραγματικά, κάτι που θα έχει γνήσια απήχηση».



Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Αφιερώματα σε ηθοποιούς και άλλους καλλιτέχνες


Αποφάσισα να εμπλουτίσω το μπλογκ αυτό με κείμενα που έχω δημοσιεύσει στο περιοδικό Libre πηγαίνοντας πίσω μέχρι τις αρχές του 2007, όταν ξεκίνησα να γράφω για το περιοδικό.

Στο μπλογκ λοιπόν θα βρεις τώρα αναρτημένα αφιερώματα σε ηθοποιούς όπως ο Michael C. Hall της σειράς "Dexter", o Jude Law, o Jeff Bridges, η Carrey Mulligan, o Benicio Del Toro, o David Duchovny, o Heath Ledger, o Hugh Jackman, o Hugh Laurie, η Jodie Foster, ο Johnny Depp, ο Jon Hamm... και σε πολλούς ακόμη που θα προστεθούν σύντομα! Ένας άλλος τρόπος για να τους βρεις είναι απλά κάνοντας μια αναζήτηση με την ετικέτα "ηθοποιοί που θαυμάζω".
Επίσης, θα δεις εδώ ένα ειδικό αφιέρωμα στον Σουηδό συγγραφέα Stieg Larsson, τον "πατέρα" του "Κοριτσιού Με το Τατουάζ" και πως εξελίχθηκε η καριέρα της Tina Fey, δημιουργού της σειράς "30 Rock" εδώ.

Αν θέλεις να μάθεις κινηματογραφικές ιστορίες για βρικόλακες... κοίτα εδώ. Σύντομα θα ανέβουν και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα, όπως για το bookcrossing, το couchsurfing, την κλιματική αλλαγή... και μερικούς σκηνοθέτες που αγαπήσαμε.

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Blake Edwards (1922 - 2010)


Μας άφησε χρόνους ο Blake Edwards,
σκηνοθέτης του θρυλικού "Breakfast at Tiffany's"
σε ηλικία 88 ετών...

Η Audrey Hepburn μασουλίζει
το πρωινό της χαζεύοντας
την βιτρίνα του "Tiffany's".


H Audrey μας άφησε πολύ νωρίτερα,
το 1993 σε ηλικία 64 ετών.


Τη λατρέψαμε ως Holly Golightly
παρόλο που ήταν πολύ διαφορετική
απ΄ ότι την είχε φανταστεί ο Truman Capote.
*
Ήταν το κορίτσι των 50 δολαρίων
που τα χρειαζόταν
για να "πληρώσει" το powder room,
η γειτόνισσα που δεν είχε ποτέ
κλειδί για την εξώπορτα,


που δεν έβρισκε ποτέ το δεύτερό της παπούτσι
όταν ήθελε να βγει έξω,
που έκλεινε το τηλέφωνο
μέσα σε μια βαλίτσα για να μην
την ξυπνά το κουδούνισμα...
εκείνη που τραγουδούσε το Moon River
στο φωταγωγό με μια κιθάρα,


εκείνη που δεν μπήκε ποτέ στον κόπο
να ονομάσει τo γάτo της.

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Τα πραγματικά ποσοστά των εκλογών



Το πρώτο Κόμμα στην Ελλάδα είναι φέτος η αποχή. Το είπαν όλοι, αλλά κανείς δεν κάθισε να υπολογίσει τα πραγματικά νούμερα, χωρίς παραφουσκωμένα εκλογικά συστήματα και άλλες μαλακίες. Ναι, η πραγματική αποχή στην Περιφέρεια Αττικής έφτασε το 52 % !!! Έφτασε το 43% στην Περιφέρεια Θεσσαλονίκης, όπου στις Δημοτικές εκλογές ξεπέρασε το 53% !!! Ακόμη μεγαλύτερο το ποσοστό αποχής, που σημειώθηκε στο Δήμο Αθηναίων, με πραγματικό ποσοστό αποχής 65% !!! Είπα να κάνω λοιπόν αυτό που λέει η απλή λογική, καθαρά και ξάστερα, και να υπολογίσω εικονικά και πραγματικά ποσοστά για να τα δειτε και εσείς και να κρίνετε από μόνοι σας το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα αντί να ακούτε αδιέξοδες (τάχα) αναλύσεις, πολιτικών κομμάτων που απλά προσπαθούν να καπαρώσουν ο ένας τον άλλον.

Καταρχάς να ξεκαθαρίσω τους λόγους για τους οποίους τα νούμερα της εκλογικής διαδικασίας που αναφέρονται σε ποσοστά νίκης των συνδυασμών είναι εντελώς εικονικά φέτος. Όταν ο πρώτος παίκτης είναι η Αποχή, πλέον δεν νοείται να λές π.χ. ότι εκλέχθηκε πρώτο κόμμα στην περιφέρεια Αττικής ο συνδυασμός του Σγουρού με 24%. Γιατί ο αριθμός αυτός απλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι ένας αριθμός που δεν συνυπολογίζει το ποσοστό όσων δεν εμφανίστηκαν στην εκλογική διαδικασία.

Όταν το 52% στην Αττική ήταν η αποχή, το πραγματικό νούμερο του Σγουρού είναι μόλις 12%. Γιατί τον ψήφισε μεν το 24% των παρόντων, αλλά στην ουσία μόνο το 12% όλων όσων είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν στην Αττική. Φυσικά δεν βγήκε Περιφερειάρχης, και δεν πρέπει να βγει, αφού σύμφωνα με το πραγματικό ποσοστό ψήφων, μόνο 1 στους 10 Αθηναίους τον θέλει στην καρέκλα του Περιφερειάρχη και πάνω από το 50% των Αθηναίων ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ!

Επίσης, είναι ανόητο να μην συνυπολογίζονται στα νούμερα της αποχής όσοι ψήφισαν Λευκό και Άκυρο, αφού στην ουσία απέχουν από τη διαδικασία. Συνολικά, λοιπόν, σε όλη την Ελλάδα, στις περιφερειακές εκλογές, τα πραγματικά νούμερα της αποχής φτάνουν στο 48%, και στις Δημοτικές το 44%. Όταν μιλάμε για πραγματικά νούμερα αποχής, αναφερόμαστε στον συνυπολογισμό των ποσοστών "ακυρων" και "λευκών" με όσους δήλωσαν βροντερά απόντες - γιατί αυτή είναι η πραγματική αποχή από τις εκλογές αφού οι ψηφοφόροι αποφάσισαν να καταργήσουν τη διαδικασία άμεσα (χωρίς να παρουσιαστούν) ή έμμεσα (ψηφίζοντας λευκό ή άκυρο).

Παράδειγμα Δημοκρατίας αποτελούν κάποιοι Δήμοι όπου ο Δήμαρχος εκλέθηκε με πλειοψηφία από την πρώτη Κυριακή. Όπως π.χ. ο Δήμος Θέρμης (Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Στο Δήμο Θέρμης, από τους 32644 Εγγεγραμμένους, οι 15677 ψήφισαν για Δήμαρχο το Θεόδωρο Παπαδόπουλο. Στην ουσία πήρε το 48 % των πραγματικών ψήφων, με δεύτερο παίχτη την πραγματική αποχή (27%) και τρίτο παίχτη τον Βεζυρτζή (υποστηρίχθηκε απο Ν.Δ.) με εικονικό ποσοστό 21,3% (16% πραγματικό). Όμως αναφέρεται ότι το πρώτο κόμμα πήρε το 66.17% (των παρόντων). Αυτό το 66% είναι ενα εικονικό ποσοστό. Το πραγματικό ποσοστό είναι το 48%. Αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, ωστόσο, θα έπρεπε να πάρει το 51% για να εκλειγεί Δήμαρχος - δεν είναι έτσι;

Φέτος η πλειοψηφία των Ελλήνων ψήφισε το Κόμμα της Αποστασιοποίησης. Είναι η τακτική που μας αρέσει περισσότερο. Πόντιοι Πιλάτοι, κρυμμένοι μέσα στα σπίτια μας, επιμένουμε να αγνοούμε την πραγματικότητα γύρω μας. Νομίζουμε ότι φτάνει να δηλώσουμε άρνηση του πολιτικού συστήματος - χωρίς να υποστηρίζουμε με έργα και όχι μόνο λόγια, αυτό που είναι το καλύτερο για τον τόπο. Νομίζουμε, γιατί έτσι μας έχουν μάθει, ότι για τα κακώς κείμενα την ευθύνη φέρουν οι εκπρόσωποί μας και όχι εμείς! Κι έτσι, φέτος η Δημοκρατία μας είναι πλέον και τυπικά η επικράτηση της Μειοψηφίας - έτσι ήταν και πριν, ουσιαστικά, μόνο που τώρα τα νούμερα βγάζουν μάτι.

Ακολουθούν τα πραγματικά νούμερα των εκλογών και αναλυτικά.

Πραγματικά νούμερα, σημαίνει, το τονίζω, όχι τα εικονικά ποσοστά επί των ψηφοφόρων που δήλωσαν παρόντες, αλλά ποσοστά επί του συνόλου όσων είχαν δικαίωμα ψήφου και αποφάσισαν να καταργήσουν τη διαδικασία άμεσα (χωρίς να παρουσιαστούν) ή έμμεσα (ψηφίζοντας λευκό ή άκυρο). Η δική μου ευχή είναι, μακάρι να καταργήσουμε αυτή τη διαδικασία και στην πράξη, και να πάρουμε τις ευθύνες μας ως πολίτες, ώστε να αλλάξουμε αυτό το ηλίθιο Δημοκρατικό σύστημα που τελικά είναι μια μαλακία και μισή.


ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ έχουμε:

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ
Γραμμένοι= 9.771.911
Ψήφισαν= 5.961.718
Συμμετοχή= 61,01 %
Ακυρα/Λευκά= 9,10 %

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ, η αποχή στις ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ:
38,99 % + 9,10% (Λευκά & άκυρα) = 48,09 %

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ
Γραμμένοι= 9.788.426
Ψήφισαν= 5.978.002
Συμμετοχή= 61,07%
Ακυρα/Λευκά=5,49 %

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ, η αποχή στις ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ:
38,93 % + 5,49% (Λευκα & άκυρα) = 44,42 %


Ας δούμε τα αποτελέσματα στην Περιφέρεια Αττικής:

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ:
Γραμμένοι= 2.739.947
Ψήφισαν= 1.544.929 (56,39 %)
Εγκυρα= 1.405.105 (90,95 %)
Ακυρα= 75.838 (4,91 %)
Λευκά= 63.986 (4,14 %)


ΑΠΟΧΗ:
43,61% + 4,91% (άκυρα) + 4,14& (λευκά) = 52,66%!!!!!!!!!!

Το "πρώτο" κόμμα (Σγουρός Παναγιώτης) πήρε το 24,06% (όσων παρουσιαστηκαν να ψηφίσουν) αλλά ουσιαστικά έχει το 12,3 % των ψηφοφορων στην Αττική.
Άρα μόλις ένας στους 1 κατοίκους της Αττικής θέλει τον Σγουρό για Περιφερειάρχη.

Το ίδιο και ο Κικίλιας Παναγιώτης που πήρε το 20,43 % των ψηφοφόρων που έδωσαν το παρόν, αλλά μόλις το 10,47 % των ψηφοφόρων σε όλη την Αττική.

Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στη Θεσσαλονίκη.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ:
Γραμμένοι 1.643.557
Ψήφισαν 1.069.771 (65,09 %)
Εγκυρα 976.729 (91,30 %)
Ακυρα 55.757 (5,21 %)
Λευκά 37.285 (3,49 %)
1ο κόμμα: Ψωμιάδης, 421.859 ψήφοι
2ο κόμμα: Μπόλαρης, 299.633 ψήφοι

ΑΠΟΧΗ:
34,91% + 5,21% (ΑΚΥΡΑ) + 3,49 % (ΛΕΥΚΑ) = 43,61 %

Ο πρώτος συνδυασμός, του Παναγιώτη Ψωμιάδη, πήρε το 25,66 % των πραγματικών ψήφων (εικονικό 43,19 %, επί των παρόντων). Στην ουσία μόνο 2 στους 10 Θεσσαλονικείς ψήφισαν Ψωμιάδη (ούτε καν 3).

Μπόλαρης: 18,22 % των πραγματικών ψήφων (εικονικό 30,68%, επί των παρόντων).
Το ίδιο και εδώ: ούτε καν 2 στους 10 Θεσσαλονικείς ψήφισαν Μπόλαρη.


Ας δούμε τις Δημοτικές Εκλογές:

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:
Γραμμένοι 247.624
Ψήφισαν 133.890 (54,07 %)
Εγκυρα 124.290 (92,83 %)
Ακυρα 6.550 (4,89 %)
Λευκά 3.050 (2,28 %)
1ο κόμμα: Γκιουλέκας (47.113 ψήφοι),
2ο Κόμμα: Μπουτάρης (41.735 ψήφοι)

ΑΠΟΧΗ: 45,93 % + 4,89 % (Ακυρα) + 2,28 % (Λευκά) = 53,1 % !!!!!!!!!!!!

Γκιουλέκας: μολις 19 % των πραγματικών ψηφοφόρων, (εικονικό 37,91% επί των παρόντων)

Μπουτάρης: 16,8 % των πραγματικών ψήφων (εικονικό 33,58% επί των παρόντων).

Πραγματικό Αποτέλεσμα: ούτε 2 στους 10 Θεσσαλονικείς ψήφισαν Γκιουλέκα για Δήμαρχο. Μπουτάρη ψήφισαν ο 1 στους 10.

Ορίστε και τι γίνεται στον Δήμο Αθηναίων.

ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ:
Γραμμένοι= 465.888
Ψήφισαν= 200.282 (42,99 %)
Εγκυρα= 184.241 (91,99 %)
Ακυρα= 9.841 (4,91 %)
Λευκά= 6.200 (3,10 %)
1ο Κόμμα Κακλαμάνης (64.423 ψήφοι)
2ο κόμμα Καμίνης (52.281 ψήφοι)


ΑΠΟΧΗ: 57,01 % + 4,91% (Λευκά) + 3,10 % (άκυρα) = 65 % !!!!!!!!!!

Κακλαμάνης = 13,8 % των πραγματικών ψήφων (εικονικό 34,97 % επί των παρόντων)

Καμίνης = 11,2 % των πραγματικών ψήφων (εικονικό 28,33 % επί των παρόντων)

Συμπέρασμα: μόλις 1 στους 10 Αθηναίους ψήφισε Κακλαμάνη. Το ίδιο και σε ό,τι αφορά τον Καμίνη.


ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ο Δήμος Θέρμης (βρίσκεται στην Περιφέρεια Θεσσαλονίκης). Όπου βγήκε Δήμαρχος, από τον πρώτο γύρο, υποστηριζόμενος από την Δημοκρατική Αριστερά, με ποσοστό πάνω από το 45% των ψήφων (και πραγματική και εικονική πλειοψηφία).

Δήμος Θέρμης, Αποτελέσματα:

Εγγεγραμμένοι: 32644
Ψήφισαν: 24981
Συμμετοχή: 76,53%
Αποχή: 23,47%
Ακυρα/Λευκά: 1289 (3,9 %)
Σύνολο αποχής: 27,37 %

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Θ.(Ανεξ.) που στηρίζεται από Δημοκρατική Αριστερά:
15677 ψήφοι (48 % των πραγματικών ψήφων)
[πήρε το 62,7 % των ψήφων επί των παρόντων]

ΒΕΖΥΡΤΖΗΣ Ν. στηρίζεται από Νέα Δημοκρατία:
5338 ψήφοι (21,3% επί των παρόντων)
[πήρε μόλις το 16,3 % των πραγματικών ψήφων]

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Οι Καναδοί είναι ωραίοι!

Απίστευτο... κι όμως αληθινό. Ένα τυχερό ζευγάρι από τον Καναδά, το οποίο κέρδισε περισσότερα από 11,3 εκατομμύρια δολλάρια φέτος τον Ιούλιο
από λαχείο, έχει χαρίσει το 98% όσων κέρδισε σε φιλανθρωπίες και δωρεές. Ονομάζονται Allen & violet Large και φαίνεται πως η καρδιά τους είναι τόσο μεγάλη όσο και το επώνυμό τους...

Ακολουθεί η είδηση παρακάτω στα αγγλικά όπως κυκλοφόρησε στο Yahoo!



Nicest Canadian couple in world dole out lottery winnings

A retired Canadian couple who won $11.3 million in the lottery in July have already given it (almost) all away.

"What you've never had, you never miss," 78-year-old Violet Large explained to a local reporter.

She was undergoing chemotherapy treatment for cancer when the couple realized they'd won the jackpot in July.

"That money that we won was nothing," her tearful husband, Allen, told Patricia Brooks Arenburg of the Nova Scotia Chronicle Herald. "We have each other."

The money was a "headache," they told the paper--mainly, it brought anxiety over the prospect that "crooked people" might take advantage of them. Several people called them out of the blue to ask for money when the news first broke that they'd won the jackpot. So they began an $11 million donation spree to get rid of it and help others, the Chronicle Herald reports:

They took care of family first and then began delivering donations to the two pages' worth of groups they had decided on, including the local fire department, churches, cemeteries, the Red Cross, the Salvation Army, hospitals in Truro and Halifax, where Violet underwent her cancer treatment, and organizations that fight cancer, Alzheimer's and diabetes. The list goes on and on.

Violet told the Canadian Press that they retained about 2 percent of the money for a rainy day.

"It made us feel good," Violet told the Chronicle Herald. "And there's so much good being done with that money."

The Nova Scotia couple have been married more than 35 years and quietly saved up the money that Allen made as a welder and Violet made in retail before retiring.

"We haven't spent one cent on ourselves because we've been too busy getting everything looked after and with my health, I have to wait to get my health back to get the energy to do anything," Violet told the National Post. "We're not travelers anyway. We live in the country and we're proud of it. Money can't buy you health or happiness."

Now their neighborhood is abuzz over their good deeds.

"People who know them just know that's the type of people they are—they're just happy to have each other," local restaurant owner Lori Hingley told the Canadian Press.

The prize was in Canada dollars (roughly equal to U.S. dollars at current exchange rates).